Diagnoza psychologiczna – polega na rozpoznaniu potencjalnych możliwości człowieka( niezależnie od jego wieku)lub przyczyn pojawiających się problemów, trudnych zachowań zaburzających jego funkcjonowanie.
Diagnoza możliwości poznawczych – za pomocą specjalistycznych testów ocenia się ogólny potencjał umysłowy człowieka, funkcjonowanie poszczególnych zdolności, procesów pamięci i innych czynników dających obraz możliwości uczenia się. Wiedza uzyskana na tej podstawie pozwala określić, w przypadku dziecka, profil rozwojowy a także przyczynę ewentualnych niepowodzeń, czy też możliwych zaburzeń. Możliwa jest wówczas szybka interwencja i podjęcie właściwych działań korekcyjnych. W przypadku dorosłego człowieka diagnoza pozwala poznać swoje możliwości, realistycznie dokonywać wyborów zawodowych, zrozumieć jak kierować drogą kształcenia.
Badanie trwa około dwóch godzin.
Diagnoza funkcjonowania emocjonalnego i społecznego – na podstawie wywiadu rozwojowego, analizy środowiska, w jakim funkcjonuje dziecko, obserwacji jego zachowania oraz specjalistycznych testów ocenia się rozwój w tych sferach, które są niezmiernie istotne w codziennym życiu, pozwalają funkcjonować w domu, szkole, grupie rówieśniczej. Pozwala na wykrycie nieprawidłowości i zaburzeń, które im wcześniej dostrzeżone, dają większą szansę na ich wyeliminowanie lub zminimalizowanie.
Terapia zachowań trudnych i zaburzeń rozwojowych – to proces, który ma na celu ich eliminację, by w konsekwencji poprawić funkcjonowanie dziecka, sprawić by lepiej się rozwijało, zdobywało pozytywne doświadczenia życiowe, by poprawiło się jego funkcjonowanie w rodzinie i innych grupach społecznych. W zależności od zgłaszanego problemu może być to być jednorazowa porada mająca na celu uświadomienie rodzicom popełnianych błędów i wprowadzenie pożądanych sposobów reagowania (psychoedukacja), przez kilkukrotne spotkania z dzieckiem (lękowym, mutystycznym, nadpobudliwym itp.), po trwające dłużej, w bardziej złożonych przypadkach. Metody pracy oparte są na założeniach terapii poznawczo- behawioralnej, która jest najbardziej skuteczną formą oddziaływań. Celem terapii jest zmiana określonych zachowań, które stanowią przyczynę nieprawidłowego funkcjonowania człowieka.